|
انيستيتو هوور
انيستيتو هوور يك مركز فكري (تينك‌تنك) و كتابخانه‌اي است در
زمينه مسايل جنگ، انقلاب، و صلح كه در سال 1919 توسط هربرت
هوور در دانشگاه استانفورد تأسيس شد و داراي مجموعة بزرگي است
از اسناد گردآوري شده در زمينه جنگ جهاني اول و دوم و بويژه
متمركز بر روي اهداف و انگيزه‌هاي اين دو جنگ.
انيستيتو هوور نفوذ زيادي در بين محافظه كاران و
جمهوري‌خواهان آمريكايي داشته و بر خلاف ادعاي
مايكل‌مك‌فال (1) از اعضاي ارشد اين موسسه، از بنگاه‌هاي
دست راستي آمريكا بوده و از ديرباز محلي بوده براي
تحقيق و پژوهش اعضاي عاليرتبه محافظه كاران و تا حدي نيز در
تصمصم‌گيري‌ها تحت تأثير حزب ليكود اسرائيل بوده، و برخي از
اعضا نيز چنانكه در ادامه مطلب خواهد آمد ارتباطات يا پست و
مقامي در دولت و در ميان ساير جمهوريِ‌خواهان حكومتي داشته يا
دارند.
در 8 سپتامبر 2007 انيستيتو هوور اعلام كرد كه وزير دفاع سابق
دونالد رامسفلد، دعوت اين موسسه را براي پيوستن به انيستيتو
هوور پذيرفته. يك شخص غير سياسي كه نقش مهم و كليدي را در
سياست دولت بوش در عراق بازي مي‌كرد، ژنرال بازنشسته ارتش، و
فرمانده ارشد سابق فرماندهي مركزي آمريكا، جان ابي‌زيد بود، كه
بتازگي به انيستيتو هوور پيوست.
ساير اعضاي انستيتو شامل برخي محافظه‌كاران عاليرتبه مانند
كاندوليزا رايس، جرج شولتز، نيوت گينگريچ، توماس ساول (2)،
دينش دسوزا، شلبي استيل (3)، ادوين ميس (4) و پيت ويلسون
مي‌باشند.
تفكرات و خط مشي‌هاي انيستيتو هوور در دو دهه گذشته، در اصل از
همان اهداف "كميته جهان آزاد" (ارتقاء دموکراسی، مطلع
کردن افکار عمومی از همه تهديدات نسبت به دموکراسی و مقابله با
نفوذ آنهايی که در داخل و خارج آمريکا دشمنی خود با نظم
دموکراتيک را اعلام کرده‌اند) نشأت گرفته و پيروي مي‌كند كه در
سال 1981 «با حمايت گروه‌هاي نومحافظه‌كار» و به رياست دونالد
رامسفلد بوجود آمد «و خود را بعنوان سازمانی متعهد به دفاع
از جهان غيرکمونيست "در برابر خطرفزاينده توتاليتاريسم"
می‌ديد. گرايشات روشنفکرانه و شديدآ ضدکمونيستی اعضاء آن،
"کميته جهان آزاد" را در کنار گروه های نومحافظه کار بيشماری
قرار داد که قبل و يا بعد از انتخاب شدن رونالد ريگان به رياست
جمهوری، در آمريکا تشکيل شده بود (5)» و «مايکل لدين
و برخی از افراد وابسته به انستيتوی هوور که برای تغيير رژيم
در ايران با جريانات راست اپوزيسيون جمهوری اسلامی همکاری می
کنند، از وابستگان به "کميته جهان آزاد" و کميته های منشعب از
آن هستند (6)».
برخي از فعاليت و سياست‌هاي انيستيتو هوور در قبال ايران در
بحث پيشبرد دمكراسي شامل برگزاري كلاس‌ها و برنامه‌هاي آموزشي
و تشكيل اتاق‌هاي فكر در مورد ايران بوسيله جذب نيروهاي ايراني
و حمايت‌هاي مالي از رسانه‌ها و سايت‌هاي اينترنتي مانند سايت
گذار (7) مي‌باشد. و بخش مربوط به ایران در مؤسسه‌ی هورر را
که رئیس آن دکتر عباس میلانی است، ظاهراً شخصي به نام مقدم [؟]
ایجاد کرده است (8).
پروژه دمكراسي ايران نيز احتمالاً در راستاي اهداف فوق بوجود
آمد، و همان اهدافي را كه در سال‌هاي گذشته ايالات متحده در
كشورهاي مشترك‌المنافع داشت، اينبار با عناويني همچون «درك
روند و چشم‌انداز دمكراسي در ايران» و «شناسايي موانع موجود بر
سر راه گذار به دمکراسی و راههای حذف این موانع»، دنبال
مي‌كند.
منابع مالي تأمين كننده انيستيتو هوور طبق اعلام اين مركز،
بنيادها و مراكز خصوصي مي‌باشند، و در بخش ايران نيز طبق ادعاي
مايكل‌مك‌فال تمامي بودجة پانصد هزار دلاري آن بخش از محل همان
كمك‌ها مي‌باشد. كه با توجه به پشتيباني مالي اين موسسه از
سايت‌هايي همچون گذار، برگزاري ميزگردهاي گوناگون پيرامون
مسايل سياسي ايران، حمايت مالي از پژوهشگران، برگزاري كلاس‌هاي
آموزشي و آموزش فعالين سياسي و دعوت از اين فعالين از كشورهاي
مختلف براي شركت در اين كلاس‌ها اين بودجه كمي غيرمنطقي به نظر
مي‌رسد.
با توجه به اظهارات مك فال (9) و تركيب مراكز و بنيادهاي حامي
اين انيستيتو (و بويژه برخي از صنايع بزرگ و مهم اين كشور)
ظاهراً دولت ايالات متحده در سياست جديد خود براي كمك مالي به
فعالين سياسي در امر پيشبرد دمكراسي به نوعي از منابع و حاميان
ثالث (واسطه) استفاده مي‌كند.
در زير ليستي از اعضا و پژوهشگران گذشته و حال حاضر انيستيتو
هوور را مشاهده مي‌كنيد:
اعضاي افتخاري:
رونالد ريگان،
(فوت شده) رئيس جمهور اسبق ايالات متحده
الكساندر سولژنيتسين،
برنده جايزه نوبل، رمان‌نويس و مورخ
مارگارت تاچر،
نخست وزير اسبق انگلستان
كازوهيد اكوزا،
اقتصاددان ژاپني
اعضاي مهم
جرج شولتز،
وزير خارجه اسبق ايالات متحده
اعضاي ارشد
ريچارد آلن،
مشاور اسبق امنيت ملي آمريكا، متخصص در امور سياست خارجي و
امنيت ملي، تجارت بين‌المللي و سياست اقتصادي، آسيا و حوزه
پاسيفيك
تيموتي گارتون،
تاريخ شناس، مؤلف و مقاله‌نويس، در امور سياست اروپاي معاصر
گري بكر،
برنده جايزه نوبل اقتصاد در سال 1992، تحليلگر جرايم اقتصادي
رابرت كانكست،
تاريخ شناس در امور روسيه
نيال فرگوسن،
تاريخ شناس
موريس فيورينا،
سياستمدار و مؤلف در امور انتخابات
اريك هانوشك،
اقتصاددان و متخصص آموزش سياست
ويكتور ديويس هانسون،
مورخ
كن ژوويت،
مورخ و مؤلف، متخصص در مطالعات كمونيست و پست كمونيست، نظريات
اجتماعي و سياست‌هاي تطبيقي
كنت جاد،
اقتصاددان
پيتر پارت
(1988-1993) تاريخ شناس
ويليام پرس،
وزير دفاع اسبق ايالات متحده آمريكا، متخصص در امور امنيت
بين‌الملل، كنترل تسليحات، و مناسبات ايالات متحده و كره شمالي
كاندوليزا رايس،
وزير امور خارجه آمريكا
پل رومر،
اقتصاد دان
آبراهام سوفير،
پژوهشگر در امور قوانين بين‌الملل و ديپلماسي، مناسبات
بين‌الملل، امور امنيت بين‌الملل، و تروريسم بين‌الملل
توماس ساويل،
اقتصاد دان و مؤلف، متخصص در امور قومي، اقتصاد و تصميم‌سازي
اجتماعي
مایکل مک‌فال،
متخصص مناسبات بين‌المللي، و اصلاحات سياسي-اقتصادي در كشورهاي
كمونيستي و یکی از گردانندگان «پروژه دمکراسی ایران»
لاری دیاموند،
متخصص در امور دمكراسي در آسيا، آفريقا و آمريكاي لاتين و یکی
از گردانندگان «پروژه دمکراسی ایران»
پژوهشگران ارشد
ميلتون فريدمن،
(فوت شده) برنده جايزه نوبل 1976، اقتصاددان و مؤلف
پژوهشگران
پيتر بركوويتز،
سياستمدار و متخصص در امور خاورميانه و آزاديخواهي‌هاي معاصر و
كلاسيك
دينش دسوزا،
مؤلف
عباس ميلاني،
سياستمدار و مؤلف، متخصص مسايل امنيتي، فرهنگي و سياسي ايران
و یکی از گردانندگان «پروژه دمکراسی ایران»
هنري ميلر،
فيزيكدان، متخصص در امور بيوتكنولوژي، ژنتيك و بيو تروريسم
ديويد ساتر،
خبرنگار سابق فاينانشيال تايمز در مسكو، متخصص در امور روسيه و
اتحاد جماهير شوروي
پيتر شويزر،
مؤلف در امور مناسبات بين‌الملل، و امنيت ملي
آنتوني ساتون،
اقتصاد دان، تاريخ‌شناس و مؤلف
پي نوشت
7- درباره ما، سايت گذار
9- «ولی به خاطر درک بهتری که عباس از مسائل درون ایران و
جامعه ایرانی ساکن امریکا دارد، همیشه با گرفتن پول از دولت
امریکا مخالفت کرده است» - نقش و دیدگاه اتاق فکر «پروژه
دمکراسی ایران» - مصاحبه سهیلا وحدتی با مایکل مک‌فال – سايت
ايران امروز
|
