نيويورك تايمز: چني، عامل ايران در كاخ سفيد است
چهارشنبه، 1 فروردين 1386
ايرنا:روزنامه آمريكايى "نيويورك تايمز" روز سهشنبه در يكى از
مقالات خود با انتقاد شديد از عملكرد "ديك چنى" معاون بوش،
نوشته است كه اقدامات وى بيشتر در خدمت ايران بوده تا آمريكا و
ميتوان گفت كه چنى عامل ايران در كاخ سفيد است.
"نيكلاس كريستوف" NICHOLAS D. KRISTOFمينويسد: اگر سرباز
۱۸ساله آمريكايى در حالى دستگير ميشد كه قصد داشت اسناد نظامى
را به جاسوسان ايرانى تحويل دهد آنگاه او را دستگير و به
چهارميخ ميكشيدند و سالها به زندان ميافكندند اما واقعيت
اين است كه يك آمريكايى وجود دارد كه بيشترين خدمات ارزشمند را
به ايران ارايه كرده به گونهاى كه اين ترديد در انسان ايجاد
ميشود آيا ديك چنى واقعا عامل ايران نيست؟
نويسنده نيويورك تايمز نوشته است: نخستين مداخله نظامى عمده
دولت بوش سرنگونى نظام طالبان و به عبارتى بزرگترين دشمن شرقى
تهران بود و پس از آن نيز واشنگتن بزرگترين دشمن غربى ايران
يعنى صدام را سرنگون كرد.
نيويورك تايمز افزوده است:آيا اين اتفاقى است كه از ميان ۱۹۳كشور
دنيا ما دو همسايه ايران را سرنگون كرديم؟ در نظر بگيرد اوضاع
عراق پس از جنگ چگونه پيش رفت، آمريكا ارتش عراق را منحل ،
نظام بعث را از هم پاشيد و به استقرار دولتى طرفدار ايران در
بغداد كمك كرد. اگر روحانيون ايران سناريوى عراق را مينوشتند
نميتوانستند اوضاع را بهتر از اين براى خود پيش بينى كنند.
به نوشته اين روزنامه ،ما در عراق جنگيديم و ايران پيروز
شد،آيا اين هم اتفاقى است. اگر سياست كلى دولت بوش در
خاورميانه مدنظر قرار گيرد، به مدت شش سال كاخ سفيد از
تندروهاى اسرائيلى حمايت و از وارد شدن جدى در مناقشه اسراييل
و فلسطين خوددارى كرد نتيجه اين شد كه احساسات ضدآمريكايى و
بنيادگرايى اسلامى در منطقه شدت گرفت.
"كاخ سفيد تابستان گذشته نيز از تهاجم به لبنان حمايت كرد كه
اين امر باعث شد جنبش مقاومت اسلامى حزبالله لبنان كه عوامل
ايران به شمار ميروند به قهرمانان جهان عرب بدل شوند".
در اين مقاله همچنين به شيوه عملكرد دولت بوش در دور كردن
همپيمانان سابق واشنگتن در اروپا و آسيا اشاره و از اين امر به
عنوان كاهشدهنده فرصت ايجاد جبهه مشترك در مقابله با برنامه
هستهاى ايران نام برده شده است.
نويسنده نيويورك تايمز تصريح ميكند: گذشته از همه اين موارد،
چشمپوشى از شكنجه و ادامه بازداشتهاى غيرقانونى در زندان
پايگاه دريايى ارتش آمريكا در خليج گوانتانامو باعث شد تا كاخ
سفيد دشمنى در جهان اسلام را به همراه آورد و زمانى كه واشنگتن
به انتقاد از سابقه حقوق بشر در ايران و كشورهاى عربى پرداخت
به حيلهگرى متهم گشت.
كريستوف با اشاره به تاييد شكنجه توسط ديك چنى به پاسخ چنى
اشاره ميكند كه گفته بود از نظر او اين اقدامات دردآور نيستند
چرا كه شكنجههاى رايج در زندان اوين نيز با تاييد صورت گرفته
است.
به نوشته نيويورك تايمز ،حتى سران ايران در داخل نيز توسط
اقدامات چنى و بوش تقويت شدهاند و تندروهاى ايران كه زمانى در
داخل كشور منفور بودند اما سياستهاى دولت بوش مليگرايان ايران
را تقويت كرد و بهانه به دست محمود احمدينژاد، رييس جمهورى
بنيادگراى ايران داد.
نويسنده با طرح اين سوال كه چرا تمركز بر چنى است تا بوش، مينويسد:
بخشى از علت اين امر اين است كه چنى بيش از بوش بر
دستورالعملهاى تندرويانه تاكيد كرده است اقداماتى كه به نفع
اهداف ايران تمام شدند. در داخل آمريكا نيز نقش وى در رسوايى
اطلاعاتى "اسكوتر ليبى" و امتناع وى از اعتراف به خطاها به از
كار افتادن دولت آمريكا و از بين رفتن وجهه آن منجر شد.
كريستوف مينويسد: آيا همه اين مسايل اتفاقى رخ داده و يا اين
كه ميتوان اين امر را به عنوان راهنمايى تازه از سوى روساى
چنى در تهران براى تخريب وجهه آمريكا تفسير كرد.
نيويورك تايمز با طعنه افزوده است: بسيار خوب! آقاى چنى بطور
حتم عامل ايران نيست و حتى عامل كرهشمالى هم نيست چرا كه با
شعار "ما با اشرار مذاكره نميكنيم" خود باعث توسعه زرادخانه
هستهاى پيونگ يانگ شد.
"همچنين بعيد است آقاى چنى مامور القاعده باشد حتى اگر اكنون
پايگاه مهمى در عراق براى اين گروه تروريستى فراهم آورده باشد".
نويسنده نيويورك تايمز تصريح دارد:بوش و چنى مانند كندى و
جانسون كه جنگ ويتنام را به راه انداختند، به منافع آمريكا
زيان وارد كردند اقدامات آنها هنوز نيز اوضاع را بدتر ميكند.
نيويورك تايمز توصيه ميكند: منافع ملى ما به همان اندازه در
برابر بيلياقتى آسيب پذير است كه دربرابر اقدامات جاسوسى. ما
بايد اين اقداماتى را كه نتيجه معكوس ميدهند شناسايى كرده و
از آن دست بكشيم. اين بار سخن از يك جاسوس در ميان نيست بلكه
صحبت از سياست شكست خورده در ميان است و زمان آن فرا رسيده كه
اين سياستها را كه سالهاست به ضرر منافع آمريكاست و بيش از
آسيبهاى جاسوسان و يا عوامل خارجى در ۲۰۰سال گذشته به منافع
ملى ضرر رسانده، ريشه كن كنيم.
|